بدهی های بلندمدت و سرمایه گذاری افراطی از منظر نمایندگی

تمایل مدیران به سرمایه گذاری افراطی، یکی از هزینه های نمایندگی است که به سبب تضاد منافع میان مدیران و سهامداران ایجاد می شود. این سرمایه گذاری های افراطی در حالی که منافع شخصی مدیران را حداکثر می سازد، ارزش شرکت را کاهش می دهند. یک راه حل بالقوه برای مشکلات سرمایه گذاری افراطی، انتشار بدهی می باشد. پژوهش حاضر به دنبال بررسی تأثیر بدهی های بلندمدت بر سرمایه گذاری افراطی در وجه نقد و مخارج سرمایه ای، تأثیر پتانسیل رشد بر سرمایه گذاری افراطی و همچنین تأثیرات تغییرات سرمایه گذاری افراطی بر ارزش شرکت می باشد. جامعه آماری این تحقیق شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بوده، که بر اساس شرایط در نظر گرفته شده برای انتخاب نمونه، 90 شرکت طی دوره 1379 تا 1389، انتخاب گردید. برای جمع آوری اطلاعات از روش میدانی استفاده شده است. همچنین برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از تجزیه و تحلیل رگرسیونی و آزمون میانگین استفاده گردید. یافته ها بیانگر آن است که بین بدهی های بلندمدت و سرمایه گذاری افراطی در وجه نقد و مخارج سرمایه ای ارتباط منفی و معناداری وجود دارد و میانگین سرمایه گذاری افراطی در وجه نقد و مخارج سرمایه ای در شرکت هایی با پتانسیل رشد پایین تر، بالاتر است و همچنین بین تغییرات سرمایه گذاری افراطی و حقوق صاحبان سهام شرکت ارتباط منفی و معناداری وجود دارد.